2 بالگرد مدل شاهد (ایران)

بالگرد شاهد 278 توسط صنایع دفاعی کشورمان در سپاه پاسداران توسعه داده و در سال 1380 آماده آزمایشات شد و در سال 1391 گواهینامه نوع (TC) صادر شد.

پس از آماده شدن برای تولید انبوه فناوری‌های این بالگرد به صنایع هواپیماسازی ایران منتقل و چندین فروند از آن وارد خدمت در نیروهای نظامی و غیرنظامی کشورمان شده است.

این بالگرد با ساختار ماژولار و با بهره‌گیری از روش‌های نوین طراحی و ساخت با استفاده از مواد مرکب پیشرفته در بدنه و پره‌های اصلی ساخته شده است. بدنه و ملخ‌های این بالگرد از جنس مواد مرکب غیر فلزی ساخته شده که علاوه بر کاهش وزن پرنده عدم ایجاد خوردگی و زنگ زدگی و در نتیجه امکان کار در محیط‌های گوناگون را به دنبال دارد.

سامانه موشکی پاتریوت - آمریکا

سامانه موشکی پاتریوت توسط شرکت آمریکایی Raytheon ساخته شده است و برای نخستین‌بار در سال۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌سعودی و رژیم صهیونیستی در جنگ خلیج‌فارس به‌کار گرفته شد.

در آن زمان آمریکایی‌ها اعلام کردند که این سامانه توانسته موشک‌های اسکاد عراق را رهگیری و منهدم کند. همچنین از آن زمان سامانه پاتریوت پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.

سامانه پاتریوت با قابلیت جابه‌جایی آسان به‌صورت کلی از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: رادار، مرکز کنترل و ارتباطات رادیویی، پرتاب‌کننده‌های موشک و ژنراتورهای تأمین نیرو.

رادار مهم‌ترین بخش سامانه است که تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری هر جایگاه را رصد می‌کند و اطلاعات لازم را به مرکز کنترل می‌فرستد. مرکز کنترل که در ‌واقع بخش نرم‌افزاری سامانه و قلب تپنده آن است به‌صورت خودکار براساس اطلاعات به‌دست آمده از اهداف، اقدام به صدور دستور به پرتاب‌کننده موشک در زمان مناسب می‌کند.

موشک‌های شلیک‌شده، به وسیله اطلاعات رادار و بخش نرم‌افزاری تا رسیدن به هدف هدایت می‌شوند. رادار در هر لحظه می‌تواند ۱۰۰هدف را ردگیری و اطلاعات هدایت ۹ موشک را ارسال کند.

هر پرتاب‌کننده، 16 موشک PAC-3 آماده شلیک دارد و در هر جایگاه پنج تا هشت‌ پرتاب‌کننده می‌تواند قرار بگیرد که به‌معنای وجود حداقل ۸۰ موشک آماده شلیک در هر جایگاه است.

این سامانه خودکار است اما نیروی انسانی هم می‌تواند به‌صورت دستی برای شلیک موشک یا هدف آن تصمیم‌گیری کند.

از پاتریوت یا MIM-104 به‌عنوان یک سامانه دفاع موشکی یاد می‌شود اما نمی‌توان فراموش کرد که این سامانه علاوه بر رهگیری و منهدم کردن موشک‌ها قابلیت سرنگون کردن جنگنده‌ها را هم دارد.

جایگاه‌های پاتریوت پس از بررسی و مکان‌یابی در نقاطی مستقر می‌شوند که بتوانند بیشترین پوشش‌دهی را داشته باشند. به‌طور معمول رادار هر جایگاه، شعاعی ۱۰۰ کیلومتری را تحت پوشش دارد و موشک‌های این سامانه می‌توانند به اهدافی تا ۱۶۰کیلومتر و ارتفاع ۸۰ هزار فوت برسند.

آشنایی با Scan Eagle؛ پهباد جاسوسی آمریکا

هواپیمای بدون سرنشین جاسوسی آمریکا «Scan Eagle»، بسیار کوچک و غیرمسلح بوده و توسط نیروهای عملیات ویژه استفاده می‌شود.

در سالگرد شکار پهپاد جاسوسی RQ170 توسط نیروهای مسلح کشورمان در شرق کشور، امروز شاهد به دام افتادن یک فروند پهپاد شناسایی آمریکایی از نوع Scan Eagle به دست نیروی دریایی سپاه در منطقه خلیج فارس بودیم.

این برای چندمین بار است که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی اقدام به جمع آوری اطلاعات از مرزهای جمهوری اسلامی ایران کرده و هربار با مقابله نیروهای مسلح کشورمان مواجه می‌شوند.

پهپاد Scan Eagle در ابتدا یک هواپیمای بدون سرنشین کوچک و کم هزینه بود که توسط شرکت «اینسیتو» که یکی از شرکت‌های تابعه بوئینگ است ساخته شد.

آشنایی با زیردریایی غدیر

زیردریایی‌های کوچک کلاس غدیر نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به دلیل طراحی خاص خود به شکل بسیار مطلوبی برای منطقه خلیج فارس مناسب هستند و توانایی عملیاتی بالایی را در اختیار نیروی دریایی ارتش می‌‌گذارند.

خط تولید این زیردریایی در شهریور ماه 1385 افتتاح شد و هزینه تولید هر یک از آنها در آن زمان 17 تا 18 میلیون دلار بوده است.

رشته‌های دانشگاهی مورد استفاده در طراحی و ساخت زیردریایی غدیر شامل مکانیک، الکترونیک، فیزیک، ناوبری، مخابرات، رایانه، تسلیحات، شیمی، اقیانوس شناسی، هیدرولیک و نیوماتیک بوده که حاصل فعالیت آنها سامانه های گوناگونی مانند سامانه هیدرولیک، سامانه هوای پرفشار، سامانه تقسیم آب، کنترل هیدرواستاتیک، تصفیه و تهویه هوا ، سامانه خاموش کردن آتش، نجات خدمه و سامانه های تولید تولید توان شامل موتور دیزل برای سطح آب و موتور الکتریکی یا سامانه‌های مختلف مستقل از هوا(AIP) در زیر آب است.

غدیر برای آبهای خلیج فارس و دریای عمان طراحی شده است و داری قابلیت بالا در غوص و صعود و مانور است؛ تنها در مدت 30 ثانیه از اسکله جدا شده و از این نظر توانایی بالایی در ورود به حالت عملیاتی دارد.

این زیردریایی 29 متری که جابجایی آن 115 تن است قابلیت قرارگیری در بستر دریا را دارد و در این وضعیت سامانه های راداری توانایی ردگیری آن را ندارند.

شرایط خاص آب خلیج فارس و پدیده های فیزیکی بخصوص آن در طراحی این زیردریایی لحاظ شده از جمله چگالی بالای آب آن که در ابتدای ورود زیردریایی های روسی به ایران مشکلاتی را در فصول گرم سال برای آنها ایجاد می نمود.

همچنین جزر و مد آب در خلیج فارس که دو بار در روز اتفاق افتاده و تفاوت ارتفاعی معادل 3 تا 4 متر ایجاد می کند. این تغییرات ارتفاع آب، چگالی لایه های آب دریا را تغییر داده و در نتیجه آن هم وضعیت لایه های صوتی و هم وضعیت تعادل زیردریایی تحت تأثیر قرار می گیرد.

با آگاهی از این شرایط، زیردریایی غدیر نشان داده که از کارایی بسیار بالایی برای اجرای عملیات در آب های جنوبی کشورمان برخوردار است.

Orsis T-5000 تک خال دیگری از روسیه!!!

ORSIS SE T-5000