هواپیمای بدون سرنشین جاسوسی آمریکا «Scan Eagle»، بسیار کوچک و غیرمسلح بوده و توسط نیروهای عملیات ویژه استفاده میشود.
در سالگرد شکار پهپاد جاسوسی RQ170 توسط نیروهای مسلح کشورمان در شرق کشور، امروز شاهد به دام افتادن یک فروند پهپاد شناسایی آمریکایی از نوع Scan Eagle به دست نیروی دریایی سپاه در منطقه خلیج فارس بودیم.
این برای چندمین بار است که هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی اقدام به جمع آوری اطلاعات از مرزهای جمهوری اسلامی ایران کرده و هربار با مقابله نیروهای مسلح کشورمان مواجه میشوند.
پهپاد Scan Eagle در ابتدا یک هواپیمای بدون سرنشین کوچک و کم هزینه بود که توسط شرکت «اینسیتو» که یکی از شرکتهای تابعه بوئینگ است ساخته شد.
فضانوردان چینی قصد دارند به منظور فراهم آوری ذخیره غذا و اکسیژن لازم برای فضانوردان، در آینده سبزیجات تازه را در ایستگاههای فضایی بر روی ماه یا مریخ رشد دهند
به گزارش خبرگزاری مهر، دنگ یبینگ، معاون مرکز آموزش و تحقیقات فضانوردی چین با اعلام این خبر افزود: اخیرا این کشور آزمایشهایی را با تمرکز بر سازوکارهای متعادل پویا اکسیژن، دی اکسید کربن و آب بین انسان و گیاهان در یک سیستم بسته انجام داده است.
به گفته وی، محققان چینی یک کابین 300 متر مربعی ساختهاند تا ذخایر پایداری از هوا، آب و غذا را برای دو داوطلب در طول این آزمایش فراهم کند.
یبینگ اظهار داشت: چهار نوع سبزی رشد داده شد. دی اکسید کربن به این کابین وارد و اکسیژن برای دو ساکن این کابین تولید شد. این افراد میتوانستند سبزیجات تازه برای وعدههای غذایی خود داشته باشند.
این آزمایش که نخستین مورد از این نوع در چین است برای توسعه بلند مدت برنامه فضایی سرنشین دار چین بسیار با اهمیت قلمداد میشود.
این کابین که یک سیستم پشتیبان حیات اکولوژیک کنترل شده (CELSS)است در سال 2011 ساخته شد. این سیستم یک مدل از نسل سوم سیستمهای پشتیبان حیات فضانوردان چین است که گفته میشود در پایگاههای فضایی، بر روی مریخ یا ماه استفاده خواهد شد.
هدف از ساخت این سیستم، ارائه ذخیره پایداری از هوا، آب و غذا برای فضانوردان با کمک گیاهان و جلبک است.
این پروژه با همکاری متخصصان آلمانی در حال انجام است.
گروهی از زیستشناسان موفق به کشف گونهای ماهی کور و بدون فلس در یکی از غارهای جزیرهای کوچک در ویتنام شدهاند.
به گزارش NBC، این ماهی جدید که به خانواده ماهیهای غارنشین لوچ تعلق دارد، Draconectes Narinosus (به لاتین به معنی اژدهای شناگر با حفرههای بزرگ بینی) نامگذاری شده است.
عدم وجود چشم و فلس یکی از رایجترین سازگاریهای طبیعی جاندارانی است که در تاریکی اعماق غارهای آهکی تکامل یافته و زندگی میکنند. مانند دیگر انواع ماهیهای غاری، زندگی این ماهی نیز محدود به زندگی درون آبهای شیرین است و نمیتواند در دریا زندگی کند.
به گفته محققان توانایی بقای این ماهی در زیستگاهی به این کوچکی و ناامنی شگفتانگیز است. جزیره ونجیو، جزیره زیستگاه این ماهی، سازهای در خلیج هالانگ است که از بازوهای بلند و باریکی برخوردار بوده که بیشترین وسعت آنها 400 متر است. به علاوه وسعت دریاچه آب شیرینی که درون غار کشف شده به سختی به 200 متر میرسد.
دانشمندان هنوز نمیدانند که آیا گونههای مشابه دیگری نیز وجود دارند یا خیر و یا اینکه آیا D-Narinosus تنها گونه نجات یافته از این خانواده از ماهیها است. با این همه در این منطقه تعدادی از ماهیهای خانواده لوچ شناسایی شده و در انتظار بررسی و مطالعه بیشتر قرار دارند.
تلسکوپ فضایی هرشل با زیر نظر گرفتن دو سیستم ستارهای موفق به کشف پدیدهای جالب شده و دریافته که این دو سیستم توسط ستارههای دنبالهدار محاصره شدهاند.
به گزارش دیسکاوری، تلسکوپ هرشل که آسمانها را در نور فروسرخ مشاهده میکند، در مطالعات اخیرش دو سیستم ستارهای که احتمال میرود میزبان سیارههای شبه زمینی متعددی باشند، به نامهای گیلیس 581 و 61 ویرجینز را زیر نظر گرفت. هریک از این سیستمهای ستارهای به ترتیب در فاصله 22 و 28 سال نوری از زمین قرار دارند.
گیلیس 581 که در دسته کوتولههای سری M قرار دارد به تازگی به عنوان ستارهای شناسایی شده که دستکم از چهار سیاره برخوردار است که یکی از آنها در منطقه قابل سکونت این سیستم ستارهای در حرکت است. 61 ویرجینز نیز از ستارههای سری G است که گفته می شود از دو سیاره ابرزمینی برخوردار است،یکی از این سیارهها دو برابر زمین بوده و دیگری 18 برابر زمین است.
هرشل اکنون نکتهای جدید درباره این سیستمهای ستارهای کشف کرده و دریافته این سیستمها توسط حلقهای از خرده یخهای کیهانی محاصره شدهاند. سامانه خورشیدی توسط ذرات یخی که به کمربند کویپر شهرت دارد محاصره شده، این ذرات یخی منشا تعدادی از ستارههای دنبالهدار مشهور که گاهگداری خود را به بخشهای داخلی سامانه خورشیدی پرتاب میکنند،به شمار میروند.
تعاملات گرانشی میان مشتری و زحل در مراحل اولیه تاریخ سامانه خورشیدی باعث شد جنینهای ستارههای دنبالهدار که درواقع تودههایی از یخ و سنگ هستند، از این کمربند جدا شده و رگباری از ستارههای درخشان به سوی سیارههای داخلی سامانه خورشیدی از جمله زمین حرکت کنند، پدیدهای که گمان میرود عامل انتقال آب به زمین بوده باشد.
نکته قابل توجه درباره دو سیستم ستارهای مورد مطالعه هرشل این است که هیچ یک از آنها از سیارههای گازی عظیم برخوردار نیستند از این رو بسیاری از جنینهای ستارههای دنبالهدار هرگز حلقه کویپر مانند را ترک نگفته و تعداد زیادی از آنها در خانه خود باقی ماندهاند به شکلی که جمعیت این ذرات نسبت به جمعیت تودههای یخی در کمربند کویپر سامانه خورشیدی بسیار بیشتر است.
نتیجهگیری دانشمندان از این محاصره ستارههای دنباله دار این است که سیستمهای ستارهای که از حلقه ذرات یخی متراکمتری برخوردارند، از سیارههای کوچکتر و کم جرمتری برخوردارند. نبود سیارههایی به بزرگی زحل و مشتری در این دو سیستم ستارهای به آن معنی است که بمبارانهای سنگین ستارههای دنبالهدار در بخشهای داخلس این سیستمها رخ نداده و در عوض بارانهای مداومی از ستارههای دنبالهدار در آن رخ میدهد. به گفته دانشمندان چنین بارانهای مداومی طی طول عمر این سیستمهای ستارهای که در حدود دومیلیارد سال است؛ برای انتقال حجم قابل ملاحظهای آب به سیارههای داخلی سامانههای ستارهای کافی بودهاست، مادهای که در شکل دادن به محیطی قابل حیات در سیارهها ضروری به شمار میرود.