اندازه یا وسعت زلزله بر حسب شدت آ« مشخص می شود که گاهی آن را مقیاس ریشتر می نامند. مقیاسی که چارلز ریشتر، لرزه شناس آمریکایی در دهه 1930 ابداع کرد. شدت در واقع مقیاس سنجش اندازه امواج گسیل شده یا زمین لرزه است. مقیاس حالتی لگاریتمی دارد و هر درجه آن نماینده افزایشی ده برابر در دامنه های گسیل شده است. مثلاً موج های زلزله ای با شدت 7، ده برابر موج های تکانی با شدت 6 و صد برابر موج های تکانی با شدت 5 است.
برای مشخص کردن اندازه زمین لرزه بر حسب آثار و نتایج به بار آمده، در غرب از مقیاس تعدیل شده مرکالی استفاده می شود. تاثیر ویرانگری زمین لرزه به جمعیت منطقه نوع ساختمان ها و هر یک از رویداد های طبیعی دیگر که ممکن است در پی آید نیز بستگی دارد.
مطالعات جدید روی نمونه سنگ هایی که آپولو 17 چهار دهه ی پیش با خود از ماه به زمین آورده بود نشان می دهد که شاید درون ماه صد برابر بیشتر از تصورات پیشین آب وجو داشته باشد. سه سال پیش وقتی که برای اولین بار خبر کشف آب درون ماه منتشر شد هیچ کس فکر نمی کرد که شاید ماه به اندازه ی دریا ی کارائیب آب زیر پوسته اش پنهان کرده باشد. این کشفیات جدید می تواند خیلی از تصورات قبلی در زمینه ی مبدا پیدایش ماه را با شک و تردید مواجه کند. تاپیش از این تصور عمومی بر این بود که ماه 4.5 میلیارد سال پیش در اثر برخورد جسمی در حدود ابعاد مریخ با زمین به وجود آمده است و بیشتر آبی که در سطح ماه یافت می شود هم حاصل برخورد ستاره های دنباله دار یخی به بزدیک ترین همسایه زمین بوده است.
این درمان سنتی چینی، بیش از 2000 سال قدمت دارد و بر پایه این باور است که تندرستی بستگی به توان فرد در حفظ تعادل و هماهنگی محیط درونی دارد. ممکن است موانع روحی یا هیجانی یا جسمی بر سر راه جریان حیاتی یا نیروی زندگی « چی » سبب درد یا بیماری شوند. اعضای بدن به نقطه های معینی مربوط می شوند که در امتداد 12 جفت مسیر یا مدار قرار دارند. و چی (نیروی زندگی) در آن ها متمرکز است. با تحریک این نقاط به وسیله ی مالش یا سوزنهای ریز جریان « چی » برقرار شده و بی تعادلی های ایجاد کننده بیماری اصلاح میشوند. تحریک این نقاط سبب رهاسازی مواد ضد درد مورفین گونه ای به نام اندورفین از مغز می شود.
ادامه مطلب ...
این سیارات خارج از سیستم خورشیدی ما قرار دارند. سیارات مذکور که کپلر20 - e وکپلر20 -f نام دارند آنقدر به ستارهشان نزدیک هستند که نمیتوان آنها را بهعنوان منطقه قابل سکونتی که آب در آن وجود داشته باشد بهشمار آورد. کپلرها کوچکترین سیاراتی هستند که حول محور ستارهای شبیه به خورشید در گردشند و حالت سنگلاخی دارند. این سیارات به این دلیل کپلرنام دارند که توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شدهاند.
کپلر20 - e اندکی کوچکتر از ونوس است و شعاع آن 0/87برابر بزرگتر از شعاع زمین است؛ کپلر20 -f اندکی از زمین بزرگتر بوده و شعاع آن 1/03برابر شعاع زمین است. 2سیاره تازه کشف شده درصورت فلکی لیرا و در یک سیستم پنجستارهای که کپلر 20 نام دارد قرارداشته و به اندازه 1000سال نوری از کهکشان ما فاصله دارند. کپلر 20 - e هر 6 روز یکبار و کپلر20 -f هر 19روز یکبار به دور ستارهشان میچرخند. این مدت زمان بسیار کوتاه این سیارات را به محیطی بسیار داغ و غیرقابل سکونت تبدیل میکند. دمای کپلر 20 -f 800درجه فارنهایت و دمای کپلر20 - e بیش از 1400درجه فارنهایت است، دمایی که در آن شیشه ذوب میشود. فرانکویس فرسین از مرکز اختر فیزیک اسمیت سومیان کمبریج میگوید: هدف اصلی ما یافتن سیاراتی به اندازه زمین است که قابل سکونت باشند.
این اکتشافات جدید به ما ثابت کرد که چنین سیاراتی وجود دارد و ما میتوانیم نمونههای دیگری را شناسایی کنیم. اطلاعات به دست آمده نشان میدهد سیستم سیارهای مذکور با سیستم خورشیدی ما تفاوت دارد چراکه در سیستم خورشیدی ما سیارات سنگلاخی و کوچک در مدارهای نزدیکتر به دور خورشید میچرخند و سیارات مملو از گاز و بزرگتر در مدارهای دورتر قرار دارند؛ اما در سیستم مذکور هیچ نظم و ترتیبی وجود ندارد. دانشمندان هنوز کشف نکرده اند چگونه این سیستم تکامل یافته است و گمان میکنند سیارات بهطور جداگانه و دور از ستاره خود شکل گرفته و سپس در داخل مدار قرار گرفتهاند مانند ارتباط متقابلی که سیارات با سطح مواد تشکیل دهندهشان دارند. دانشمندان ناسا برای تعیین صحت ودرستی مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر پیرامون 2سیاره تازه کشف شده، از برنامه رایانهای به نام بلندر استفاده کرده و این دو سیاره را شبیهسازی کردند تا بتوانند سایر پدیدههای اختر فیزیکی آنها را نیز مورد بررسی قرار دهند. آنها در آخرین بررسیهای خود از کشف سیاره دیگری به نام کپلر22-b نام بردند که بهنظر میرسد قابل سکونت باشد. این سیاره آنقدر بزرگ است که سطح آن نمیتواند بهصورت سنگلاخی باشد.