ادامه مطلب ...
این سیارات خارج از سیستم خورشیدی ما قرار دارند. سیارات مذکور که کپلر20 - e وکپلر20 -f نام دارند آنقدر به ستارهشان نزدیک هستند که نمیتوان آنها را بهعنوان منطقه قابل سکونتی که آب در آن وجود داشته باشد بهشمار آورد. کپلرها کوچکترین سیاراتی هستند که حول محور ستارهای شبیه به خورشید در گردشند و حالت سنگلاخی دارند. این سیارات به این دلیل کپلرنام دارند که توسط تلسکوپ فضایی کپلر کشف شدهاند.
کپلر20 - e اندکی کوچکتر از ونوس است و شعاع آن 0/87برابر بزرگتر از شعاع زمین است؛ کپلر20 -f اندکی از زمین بزرگتر بوده و شعاع آن 1/03برابر شعاع زمین است. 2سیاره تازه کشف شده درصورت فلکی لیرا و در یک سیستم پنجستارهای که کپلر 20 نام دارد قرارداشته و به اندازه 1000سال نوری از کهکشان ما فاصله دارند. کپلر 20 - e هر 6 روز یکبار و کپلر20 -f هر 19روز یکبار به دور ستارهشان میچرخند. این مدت زمان بسیار کوتاه این سیارات را به محیطی بسیار داغ و غیرقابل سکونت تبدیل میکند. دمای کپلر 20 -f 800درجه فارنهایت و دمای کپلر20 - e بیش از 1400درجه فارنهایت است، دمایی که در آن شیشه ذوب میشود. فرانکویس فرسین از مرکز اختر فیزیک اسمیت سومیان کمبریج میگوید: هدف اصلی ما یافتن سیاراتی به اندازه زمین است که قابل سکونت باشند.
این اکتشافات جدید به ما ثابت کرد که چنین سیاراتی وجود دارد و ما میتوانیم نمونههای دیگری را شناسایی کنیم. اطلاعات به دست آمده نشان میدهد سیستم سیارهای مذکور با سیستم خورشیدی ما تفاوت دارد چراکه در سیستم خورشیدی ما سیارات سنگلاخی و کوچک در مدارهای نزدیکتر به دور خورشید میچرخند و سیارات مملو از گاز و بزرگتر در مدارهای دورتر قرار دارند؛ اما در سیستم مذکور هیچ نظم و ترتیبی وجود ندارد. دانشمندان هنوز کشف نکرده اند چگونه این سیستم تکامل یافته است و گمان میکنند سیارات بهطور جداگانه و دور از ستاره خود شکل گرفته و سپس در داخل مدار قرار گرفتهاند مانند ارتباط متقابلی که سیارات با سطح مواد تشکیل دهندهشان دارند. دانشمندان ناسا برای تعیین صحت ودرستی مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر پیرامون 2سیاره تازه کشف شده، از برنامه رایانهای به نام بلندر استفاده کرده و این دو سیاره را شبیهسازی کردند تا بتوانند سایر پدیدههای اختر فیزیکی آنها را نیز مورد بررسی قرار دهند. آنها در آخرین بررسیهای خود از کشف سیاره دیگری به نام کپلر22-b نام بردند که بهنظر میرسد قابل سکونت باشد. این سیاره آنقدر بزرگ است که سطح آن نمیتواند بهصورت سنگلاخی باشد.
این محققان برپایه اطلاعات جمع شده توسط "اکتشاف گر زمان سنجی پرتو ایکس رسی" (RXTE) ناسا نوع ویژهای از پرتوهای ایکس با عنوان "ضربان قلب" را مورد بررسی قرار دادند. علت انتخاب این نام برای این نوع از پرتوها این است که شباهت بسیاری به امواج الکتروکاردیوگرام دارند.
این منطقه که این ستاره شناسان بین المللی بر روی آن تحقیق کردند IGR J17091-3624 نام دارد که یک منظومه دوتایی متشکل از یک ستاره عادی و یک سیاه چاله است که جرم آن میتواند کمتر از سه برابر جرم خورشید باشد.
به گزارش خبرگزاری مهر، گازهای این ستاره به سمت سیاه چاله گسیل میشوند و حلقهای را در اطراف آن میسازند. مواد درون حلقه، گاز را تا دمای میلیونها درجه گرم میکنند که این دما به اندازه کافی برای گسیل پرتوهای ایکس کافی است.
تغییرات دورهای مشاهده شده در شدت این پرتوهای ایکس بازتابش فرایندهایی هستند که در داخل دیسک گاز رخ میدهند.
این دانشمندان معتقدند که تغییرات سریعتری نیز در نزدیکی افق حوادث سیاه چاله رخ میدهد. "افق حوادث"، منطقهای از فضازمان است که در آنجا تمام مرزهای فضا به شدت تحت تأثیر سیاه چاله قرار میگیرد و اگر جسمی وارد این منطقه شود، سرانجام روی تکینگی یا مرکز سیاه چاله سقوط میکند. افق حوادث بخشی از مناطق خارجی سیاه چاله است.
ستاره شناسان در مدت انفجاری که در سال 2003 رخ داد با این منظومه دوتایی آشنا شدند. اطلاعات بایگانی شده توسط ماموریتهای فضایی یک فعالیت شدید را هر چند سال یکبار از این منظومه نشان میداد. تازهترین این فعالیتها در فوریه گذشته آغاز شد.
این منظومه در جهت صورت فلکی کژدم قرار دارد اما مسافت آن هنوز دقیقاً مشخص نشده است. باوجود این برپایه ارزیابیها میتواند در فاصله حداقل 16 هزار سال نوری و حداکثر 65 هزار سال نوری از زمین واقع شده باشد.
تغییرات پرتوهای ایکسی که در طول هر ضربان قلب توسط RXTE مشاهده شد، نشان میدهد که داخلیترین منطقه حلقه اطراف سیاه چاله به اندازهای پرتو ساطع میکنند که برای به عقب راندن گاز بیرونی کافی باشد و بتواند یک باد شدید به طرف خارج رانده و جریان به سمت داخل را قطع کند.
به این ترتیب، حلقه داخلی به حدی درخشان و گرم میشود که پرتاب ماده به طرف بیرون را دوباره از سر گیرد. کل این فرایند در مدت 40 ثانیه رخ میدهد.
رصد کوچکترین سیاه چاله تاکنون شناخته شده تیمی بین المللی از ستاره شناسان با استفاده از یک کاوشگر پرتوهای ایکس ناسا کوچکترین سیاه چالهای را که تاکنون شناخته شده است شناسایی کردند.
یک اتومبیل ممکن است از جنبههای گوناگونی فوق مدرن باشد؛ بهعنوان مثال از لحاظ مدل ، شکل ، مواد تشکیل دهنده، فناوریهای به کارفته در موتور امروزه نگرانیهای جهانی پیرامون آلودگی محیطزیست باعث شده تا مردم تمایل بیشتری داشته باشند که از خودروهای مطابق با محیطزیست یا سوختهای جایگزین استفاده کنند. زمین بسیار گرم شده و شرکتها هرروز میلیونها خودرو روانه بازار میکنند. با پیشرفت چنین روندی این سؤال پیش میآید که آیا جادههای کنونی خواهند توانست این تعداد اتومبیل را دریک زمان در خود جای دهند؟ شرکت ترافوجیا در ماساچوست آمریکا نهتنها پاسخی برای این سؤال یافته بلکه از طرف دیگر به آرزوی دیرینه بشر جامه عمل پوشانده و آن هم ساخت اتومبیلی بالدار است؛ اتومبیلی که میتواند در هوا پروازکند.
شرکت ترافوجیا وزن این خودرو را 50 کیلوگرم (کمتر از یک هواپیمای سبک)
اعلام کرده است. بالهای این اتومبیل هنگامی که درجاده در حرکت است به طرف
بالا جمع می شود و همچنین هنگامی که بهصورت یک هواپیما عمل میکند باز می
شود. شرکت ترافوجیا از ابتدای کار یعنی طراحی اتومبیل مذکور تا مرحله نهایی
که ساخت آن است همواره با سازمان هوایی فدرال آمریکا و سازمان امنیت
عبورومرور دربزرگراهها در تماس بوده تا اتومبیلی باکیفیت یک هواپیما ارائه
دهد. برخی ویژگیهای این اتومبیل عبارتند از:
518متر طول باند پرواز
دارای 4موتور با قدرت 100 اسب بخار
طول5/7 متر و ارتفاع 2متر
طول اتومبیل درهنگام بازشدن بالها 8/2 متر
سوخت گازوئیل
حداکثر سرعت 65مایل در ساعت درجاده و حداقل سرعت 185کیلومتر درساعت در هوا
نوع هدایت اتومبیل بهصورت «جیپیاس» و از طریق ماهواره
حداکثر
وزن این اتومبیل به همراه سوخت و سرنشین درهنگام پرواز648کیلوگرم است و
برای داشتن این اتومبیل نیاز به فضایی مانند آشیانه هواپیما نیست و میتوان
آن را در گاراژ خانه قرار داد چراکه بالهایش کاملا بسته میشود.
اورانیوم در طبیعت بصورت اکسید و یا نمک های مخلوط در مواد معدنی (مانند اورانیت یا کارونیت) یافت می شود. این نوع مواد اغلب از فوران آتشفشانها بوجود می آیند و نسبت وجود آنها در زمین چیزی معادل دو در میلیون نسبت به سایر سنگها و مواد کانی است. این فلز به رنگ سفید نقره ای است و کمی نرم تر از استیل بوده و تقریباً قابل انعطاف است. اورانیوم در سال 1789 توسط مارتین کلاپورت (Martin Klaproth) شیمی دان آلمانی از نوعی اورانیت بنام Pitchblende کشف شد. وجه تسمیه این فلز به کشف سیاره اورانوس بازمی گردد که هشت سال قبل از آن، ستاره شناسان آن را کشف کرده بودند. اورانیوم یکی از اصلی ترین منابع گرمایشی در مرکز زمین است و بیش از 40 سال است که بشر برای تولید انرژی از آن استفاده می کند. دانشمندان معتقد هستند که اورانیوم بیش از 6.6 بیلیون سال پیش در اثر انفجار یک ستاره بزرگ بوجود آمده و در منظومه شمسی پراکنده شده است. برای درک بهتر از توانایی اورانیوم در تولید انرژی لازم است نگاهی به ساختمان اتمی این فلز داشته باشیم.
ادامه مطلب ...