نور ابرنواختر کپلر در سال 1604 به کره زمین رسید و روشنی آن حدی بود که نور سیاره مشتری را به محاق برد و نظر ستارهشناسانی مانند یوناس کپلر را به خود جلب کرد که نامش نهایتا به این ستاره داده شد.
اکنون وسائل پیشرفته به ناسا امکان میدهد نگاهی دقیقتر به باقیماندههای این انفجار ستاره ای بیندازد که در این تصویر منعکس شده است.
دانشمندان دریافتند که این ابرنواختر ممکن است دورتر از حدی باشد که پیش از این تصور میشد، و فاصله آن تا کره زمین را به جای 13 هزار سال نوری، 16 تا 20 هزار سال نوری تخمین میزنند.
وجود مقدار زیادی آهن در باقیماندهها بیانگر آن است که ابرنواختر کپلر پرانرژیتر از سایر انفجارات ستارهای در رده خودش است.
LiveScience